Nie da się ukryć, iż każdy z nas jest inny. Dotyczy to również dzieci: opiekunowie w żłobkach (zobacz nasz kurs na opiekuna TUTAJ) szczególnie wiedzą, iż każdy z maluchów to chodząca indywidualność. 

Jak wiemy, każde dziecko posiada swój własny temperament, który należy brać pod uwagę podczas zajęć organizowanych w takich placówkach jak żłobek czy klub malucha. Ostatnio także coraz częściej słyszy się określenie kryształowe dzieci. Kim tak naprawdę one są? Czy można spotkać je w każdej grupie żłobkowej bądź przedszkolnej? Jak je rozpoznać? Czym one się charakteryzują? 

Na początku należy zaznaczyć, iż teoria związana z istnieniem kryształowych dzieci nie jest poparta żadnymi badaniami, jednak pojęcie to coraz częściej pojawia się na różnego rodzaju stronach internetowych poświęconych małym dzieciom i ich edukacji, a więc jako rodzice i opiekunowie (nasz kurs internetowy na opiekuna znajdziesz TUTAJ) na pewno nie raz zetkniemy się z tym terminem. 

Dzieci kryształowe są wyjątkowe. Wyróżnia ich zarówno wygląd fizyczny, osobowość jak i zachowanie. Cechą szczególną, na którą zwraca się uwagę w pierwszej kolejności są niezwykłe oczy – okrągłe, o jasnej barwie (jasnozielone, jasnoniebieskie, jasnobrązowe) – sprawia to, że ich spojrzenie jest niemal hipnotyzujące. Prócz oczu wyróżnia się także jasne włosy i nierzadko nawet brwi czy rzęsy. Autorka tego pojęcia twierdzi, iż dzieci kryształowe zaczęły przychodzić na świat po 1995 roku. Mają one wyjątkowy cel życiowy: mają wprowadzić na ziemię bezwarunkową miłość, pokazać jak żyć bez agresji, poprowadzić ludzkość ścieżką dobra. Brzmi naprawdę magicznie!

Zachowanie kryształowych dzieci również jest bardzo specyficzne. Trzeba zaznaczyć, iż takie dzieci niemal od urodzenia są bardzo spokojne. Jako niemowlęta prawie w ogóle nie płaczą, a położone w łóżeczku są w stanie leżeć bez płaczu, obserwując otoczenie. Ze względu na to, iż są pozytywnie nastawione do świata i pełne dobrej energii, rówieśnicy wręcz lgną do nich. 

Kryształowe dzieci wykazują się ogromną wrażliwością, co sprawia, że posiadają melancholijną naturę. Najczęściej największą przyjemność czerpią z obcowania wśród przyrody: są w stanie przez długi czas bawić się w piasku, obserwować życie toczące się w trawie, niebo czy przytulać się do drzew. Odczuwają głęboki szacunek do zwierząt i roślin. Ze względu na swą wrażliwość odrzucają wszelkie myśli związane z krzywdzeniem innych. Z tego też powodu nierzadko nie chcą jeść mięsa, a w późniejszym życiu przechodzą na wegetarianizm.

Kwestia jedzenia jest również bardzo interesująca w przypadku kryształowych dzieci. Stwierdza się, iż zazwyczaj są one niejadkami; wynika to z faktu, iż instynktownie wyczuwają produkty, które mogą im zaszkodzić. Dlatego niechętnie sięgają po słodycze i unikają żywności wysoko przetworzonej – która zresztą w dużej mierze powoduje u nich alergie pokarmowe. 

Uważa się, iż kryształowe dzieci wykazują się niezwykłą intuicją i że są w stanie przewidywać pewne zdarzenia. Z tego  powodu unikają miejsc, w których ma wydarzyć się coś niedobrego. Dzieci te charakteryzuje także ogromna kreatywność: bardzo dobrze czują się w wykonywaniu prac artystycznych, w muzyce, śpiewaniu, w plastyce. 

Od dzieci kryształowych bije dobroć, miłość, sztuka. Osobom, które z nimi przebywają, udziela się ich pozytywna energia. Określa się ich jako strażnicy pokoju – w przyszłości często zostają medykami, wolontariuszami czy pracownikami różnego typu fundacji.

Nie da się ukryć, iż dzieci określane “kryształowymi” mogą zafascynować i wzbudzić ciekawość. Jeśli istnieją naprawdę – powinniśmy się tylko cieszyć, że są wśród nas. A czy wy zauważyliście w waszej grupie żłobkowej bądź bliskim otoczeniu malucha wykazującego cechy kryształowego dziecka?

Nie widziałeś jeszcze naszego konta na facebook i Instagram? Zobacz koniecznie teraz!