Jako opiekunowie w żłobku powinniśmy przede wszystkim pamiętać, że dziecko to człowiek – a nie bezosobowy przedmiot, którym musimy się zaopiekować. Maluch jako istota ludzka posiada własne emocje, temperament, zachowuje się w charakterystyczny dla siebie sposób. Dzieci są różne: pewne siebie, energiczne, ale zdarzają się i te nieśmiałe.
Nieśmiałość bywa uciążliwą cechą. Osoby nieśmiałe mają wrażenie, że każdy spogląda na nie w sposób krytyczny dlatego też starają się nie zwracać na siebie uwagi. Stwierdza się, że tacy ludzie borykają się z zaniżonym poczuciem własnej wartości, nierzadko rozmyślają o swoich wadach – zarówno tych rzeczywistych jak i co gorsza – wymyślonych. Co za tym idzie: nie dostrzegają własnych zalet.
Ważne jest, by takie osoby nauczyć odpowiednich zachowań społecznych. Jako opiekunowie w placówkach takich jak żłobek ( ZOBACZ nasz kurs online na opiekuna w żłobku TUTAJ) powinniśmy poświęcić dzieciom nieśmiałym jeszcze więcej uwagi. Im wcześniej rozpocznie się pracę nad nieśmiałością tym lepiej, a komfort przyszłego życia nieśmiałego maluszka na pewno zdecydowanie się poprawi.
Jak więc im pomóc? Praca powinna polegać na wzmocnieniu samooceny takich dzieci. Powinniśmy – jako opiekunowie czy rodzice – pomóc maluchowi dostrzec jego własne zalety, przypominać mu o nich podczas różnych codziennych sytuacji. Warto zrobić planszę z zaletami każdego z dzieci – najlepiej w formie graficznej. Tak, by każde z dzieci poczuło się docenione i przekonało się o własnej wartości.
Maluchy nieśmiałe boją się przejąć inicjatywę, doświadczyć czegoś po raz pierwszy. Dlatego dużą rolę w ich życiu odgrywają pochwały. Oczywiście, powinny one być czymś wyjątkowym dlatego należy stosować je w sytuacjach uznawanych dla dziecka jako ważne. Miejmy na uwadze, że dobre słowo, zachwyt nad przełamaniem własnych barier przez maluszka jest dla niego szczególnie istotny.
Co jeszcze można zauważyć w przypadku dzieci nieśmiałych to wzbranianie się przed kontaktami z rówieśnikami. Mają one nieustanne poczucie bycia gorszym od innych co nie pozwala im się obronić w sytuacji zagrożenia, a przez to nie podejmują próby poznania nieznanego. Dlatego niezwykle ważne jest stopniowe inicjowanie kontaktów, organizowanie zabaw angażujących całą grupę. Pamiętajmy, by mieć na uwadze dzieci nieśmiałe i ich bariery i przeprowadzać integrację powoli, krok po kroku. Uczenie zachowań społecznych i zachęcenie maluchów do podejmowania praktycznych prób – z naszą pomocą – może pomóc poradzić sobie z nieśmiałością.
Dzieci naśladują zachowania dorosłych, a więc pamiętajmy, że jako opiekunowie (nasz kurs na opiekuna w żłobku znajdziesz TUTAJ) stanowimy dla nich wzór. Pokazujmy – podczas żłobkowej codzienności – jak powinno się zachowywać. Demonstrowanie otwartej postawy, pełnej ciepła i gotowości do poznania nowego pomoże w szybszej nauce odpowiednich zachowań społecznych.
Prócz pracy indywidualnej można posłużyć się bajkami terapeutycznymi opowiadającymi o nieśmiałości. Dla maluchów żłobkowych najlepiej stworzyć własną historię, łatwą w odbiorze. Możemy zainspirować się opowiadaniami tworzonymi przez Doris Brett. Napisała ona serię historii mówiących o małej Ani, która zmagała się z przeróżnymi problemami.
Ważna jest nasza uważna obserwacja. Dzieci nieśmiałe starają się pozostać niezauważone przez co cierpią w samotności. Nasza uwaga, energia i poświęcony czas może okazać się olbrzymim krokiem ku wzmocnieniu samooceny dziecka borykającego się z nieśmiałością. Naszą rolą jako opiekunów jest nie tylko zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom, ale przede wszystkim stworzenie im możliwości i nauczenie swobodnego uczestnictwa w codziennym życiu. Pamiętajmy o tym!
*artykuł został napisany na podstawie książki Doris Brett.
Nie widziałeś jeszcze naszego konta na facebook i Instagram? Zobacz koniecznie teraz!
Chcesz spełnić swoje marzenie o byciu opiekunem w żłobku? Zobacz nasz KURS!
