Na myśl o żłobku zdecydowana większość ludzi się uśmiecha. To miejsce pełne maluchów, w którym roi się od szczerego, głośnego śmiechu, pisków, a także mnóstwa pozytywnych emocji. Dzieci są światełkiem rozjaśniającym ponure, osnute mrokiem dni rzeczywistości. Wydaje się, że praca z nimi to prawdziwy skarb. Czy mogą istnieć więc jakieś wady? Oczywiście. Niestety, nie każdy nadaje się do tego potrzebnego w dzisiejszych czasach zawodu.
Ludzie, którzy na co dzień nie pracują z maluchami, często machają ręką na słowa o trudności tego zajęcia. “A cóż w tym może być takiego trudnego? Opiekunowie przecież nie dźwigają ciężarów!”. Takie stereotypy wciąż jeszcze się zdarzają. Nie tylko mogą zranić osoby, które oddają całe serce dzieciom, ale przede wszystkim: nie niosą w sobie prawdy i realiów tego zawodu.
Praca z małymi istotami jest trudna. Należy uświadomić sobie, że to na barkach opiekuna leży zapewnienie bezpieczeństwa grupie dzieci – małych dzieci. To właśnie w tej pracy TRZEBA mieć oczy dookoła głowy, być spostrzegawczym, mieć dobry refleks. Nawet minuta zawahania czy pogrążenia się w myślach może zaowocować tragicznymi w skutkach zdarzeniami. Chodzi o zdrowie i życie maluszków, które nie potrafią jeszcze same o siebie zadbać. Jest to ogromna odpowiedzialność, której nie każdy jest w stanie sprostać. Aby być dobrym opiekunem należy także wykazywać się pewnymi cechami. Po pierwsze i najważniejsze: miłość do dzieci. Czy ociera się to o powołanie? To już pozostaje w ocenie indywidualnej jednak bez sympatii dla tych małych istot będzie jeszcze ciężej. To właśnie ona pozwala nam bardziej zrozumieć konkretne zachowania, uzmysłowić sobie niektóre potrzeby. Dzięki miłości do maluchów praca może stać się świetną przygodą, w której rozwiniemy swoje pasje i spełnimy się: nie tylko zawodowo, lecz także emocjonalnie. Kolejną cechą jest cierpliwość. Bez niej….nie, nie ma szans, by opiekun jej nie posiadał. W tym zawodzie jest ona najlepszą przyjaciółką pracującego. Zdarzają się krzyki i płacze, często niezrozumiałe i bezpodstawne: zwłaszcza, gdy do grupy dochodzi nowy maluszek. Należy wtedy zachować spokój i otoczyć dziecko samymi pozytywnymi uczuciami. Oprócz tego empatia i umiejętność wzbudzenia zaufania. To drugie jest niezwykle ważne, gdyż musimy sprawić, by zaufało nam nie tylko dziecko, ale także rodzice. Istotne jest, by czuli się komfortowo z myślą, że to właśnie z nami pozostawili swoją pociechę.
Opiekun musi także umieć się….rozdwoić. Tak, umiejętność wykonywania kilku rzeczy na raz jest obowiązkowa. Gdy położymy jedno dziecko do łóżeczka, drugie musimy kołysać na ręku, by przestało płakać, a wtedy spostrzegamy, że trzecie raczkuje nam niebezpiecznie szybko w stronę drzwi. I nie jest to scena z zabawnej komedii familijnej: to rzeczywistość.
Ostatnią cechą, którą chcemy wyróżnić jest kreatywność. Pobudzanie małych umysłów, zaszczepienie w nich chęci do rozwijania swych zainteresowań, postawienie na aktywny rozwój – to wszystko należy zaplanować,a następnie wdrożyć w zajęcia w formie interesującej, atrakcyjnej dydaktycznie zabawy. Powinna ona kształcić, rozwijać, dawać możliwość zdobycia nowych umiejętności, a także motywować do działania. Dobre przygotowanie się do zajęć wymaga sumienności, dokładności, a także bogatej wyobraźni.
Podsumowując, z całą pewnością można stwierdzić, że praca opiekuna w żłobku jest zajęciem trudnym, wymagającym wielu cennych umiejętności, których nie da się wyuczyć. Trzeba to czuć i być pewnym, że: tak, chcę to robić.
A plusy? Te są najpiękniejsze! Uśmiech dzieci, oczy, w których można dostrzec zainteresowanie, chęć dalszego działania i bezwarunkową miłość to elementy, które składają się na niepowtarzalne uczucie, którego doświadczyć może tylko pedagog. Nic nie może równać się z satysfakcją, gdy pomożemy zdobyć maluchowi umiejętność, z którą miał problemy, bądź wzbudzimy w nim tyle zaufania i sympatii, że … przestanie płakać, choć zawsze to robił przychodząc do żłobka. Dzieci i opiekunów często zaczyna łączyć przyjaźń, sprawiając, że każde wyjście do pracy staje się przyjemnością, bez względu na zdarzający się od czasu do czasu płacz i grymasy.
Czy nadajesz się do tej pracy? Jeśli tak powinieneś czuć to w sercu! Bo to właśnie jego spory kawałek zostawisz w murach placówki zwanej żłobkiem!
Chcesz spełnić swoje marzenie o byciu opiekunem w żłobku? Zobacz nasz KURS!
